Jak schudłam

Spotkałam w swoim trzydziestoletnim życiu wiele osób, które cierpiały z powodu swojej wagi. Tak naprawdę to do ostatnich trzech lat moje całe życie obracało się pomiędzy osobami otyłymi, a to tylko dlatego, że ja również byłam otyła.
Powiem wam w sekrecie, że takie osoby strasznie boją się innych ludzi i przebywają z takimi osobami, które ja akceptują, czyli z takimi samymi jak one. Nie od dziś wiadomo, że społeczeństwo wyśmiewa się i szydzi z osób, które nie mieszczą się w utarty przez świat mody rozmiar od XS do M. Każdy kto znajduje się powyżej tego rozmiaru jest uważany za „grubasa”. Niezmiernie cieszy mnie fakt coraz popularniejszego ukazywania modelek o rozmiarze XXL, w seksownych kreacjach na głównych stronach gazet czy też na bilbordach. Również modne stało się robienie zdjęć przez modelki bez filtra czy też retuszu, na których widać cellulit na udach, wałeczki na brzuchu, czy też zmarszczki. Fajnie, że w końcu uświadamia się społeczeństwo, że nie ma ludzi idealnych i nawet super modelki mają wady, które normalnie są korygowane przez program.
Im będziemy bardziej świadomi tym mniej media nam będą mogły wmówić,coś co im się podoba. Piszę o tym, ponieważ ja jak już wcześniej wspomniałam cierpiałam na nadwagę i głupio oraz ślepo wierzyłam w przekaz, który wysyłały do mnie media, że akceptowalne jest tylko ciało o wymiarach 60 – 90 – 60, a cała reszta to odsetek ludzi, których powinno się zamknąć w domu, aby świat ich nie oglądał, ponieważ nie nadają się do niczego. I ja żyłam w takiej próżni, aż postanowiłam, coś z tym zrobić i zawalczyć o siebie, ja uważam, że mi się udało.
Nie mam wymiarów jak powyżej podałam, nawet do tego nie dążyłam, aby takie mieć, dla mnie najważniejsze jest to, że zmieniłam sposób myślenia i sposób odbioru informacji z mediów. Teraz wychodzę z założenia, że najważniejsze jest to co w środku, a nie to na zewnątrz.
Postanowiła opisać moją historię i moje zmagania z waga, aby zmotywować i pocieszyć dziewczyny taki jak ja.
Odkąd pamiętam byłam okrągła, nawet w albumie z moimi zdjęciami jako noworodek, byłam większa od innych dzieci. Jako dziecko nie widziałam w tym nic złego i w sumie nawet mi to nie przeszkadzało. Problem się zaczął jak dzieci zaczęły się ze mnie wyśmiewać, a wiadomo dzieci nie potrafią kłamać. Początkowo było mi przykro i smutno, a później zaczęłam ich unikać, aby schować problem pod dywan.
W momencie gdy zaczęłam chodzić do szkoły średniej, postanowiłam podjąć się pierwszej próby wali z kilogramami. Zaczęłam szukać na internecie informacji o skuteczne środki na odchudzanie. W tamtym czasie myślałam tylko o tym aby szybko i skutecznie zbić parę kilogramów, nawet za cenę mojego zdrowia. Najszybszą i najszybszą metodą wtedy wydał się mi głodówka, potrafiłam nie jeść nic przez trzy dni tylko piłam po dwa litry wody dziennie. Aż po trzech dniach dopadał mnie taki głód, że jak „dorwałam” się do lodówki to przez godzinę nie potrafiłam od niej odejść i nie było nawet opcji żeby mnie ktoś odciągnął. W rezultacie zamiast schudnąć przytyłam dodatkowe pięć kilogramów.
Takich akcji związanych z akcją chudnięcie było jeszcze parę i wszystkie kończyły się tym samym tak zwanym efektem jojo i szybkim nadrabianiem wagi.
Po każdym niepowodzeniu było mi ciężko się pozbierać i za każdym razem załamywałam się coraz bardziej, wmawiałam sobie, że do niczego się nie nadaję i że jestem beznadziejna.
Cały mój świat się odwrócił kiedy przeglądając trafiłam na stronę, pewnej kobiety, która jest dietetykiem i trenerem personalnym i robiła darmowe warsztaty z każdym z chętnych, kto tylko jest gotowy aby coś zmienić w swoim życiu. Pomyślałam, że nic nie tracę i że warto spróbować, zwłaszcza że moje metody nie działają.
Po spotkaniu zrozumiałam, że popełniałam błąd w każdej z prób mojego odchudzania, już pomijając fakt, że decydowałam się na środki odchudzające które są niebezpieczne dla zdrowia i niedozwolone to próbowałam schudnąć nie dla siebie ale dla całego świata. A aby się zmienić i zrobić o skutecznie musimy to robić z myślą o sobie a nie z myślą o innych.